Als mal im Rheinland die Erde wackelte

von Konrad Beikircher

Foto © Frank Becker
Als mal im Rheinland die Erde wackelte
 
Wat ein Erdbeben, ne! Also ich daach bisher immer, dat wör nur do unge beim Nejer oder Indianer, ne, un dann plötzlich hie, mitten im Abendland quasi. Also ich weiß et net: op die Natur es üvverhaupts keene Verlaß mih. Andererseits: man frägt sich ja, woher dat Beben kohm. Wor dat vielleicht dä Russ, weil dä do heimlich wat jezündet hätt? Oder wor dat wejen Baden-Württemberg, weil do 90 % Normalwähler wejen der 10 % Rechtsradikaler wie ein Mann op dä Hingersch jefalle sin? Oder es dem Antwerpes sine Nachfoljer dä Aktenberg us dä Kontroll jerode? Man weiß et net. Nur eines es jewiß: dat Beben hätt alles, wat in der Naach esu passeet, jnadenlos an der Daach jebracht. Mir all op dr Stroß, naachs um halber vier. Uns Nohbor stund do, den Tränen noh, weil dem sing Sammlung kapott wor: Jläser voller Sand von allen Stränden der Welt. Un jetzt wor dat ein einzijes Sandmeer bei dem in der Wohnung. Plötzlich ein Jebrülls: „Ming Frau, ming Frau, Hilfe, die es noch em Hus!“. Er 'erein in die Wohnung. Un do jing dat erst richtig los. „Wat es dat dann? Wat mäs Du dann hie?“. Do es dem sing Frau net mit erusjekumme, weil et dä Pitter us Beuel bei sich em Bett hatt! Sch-meine: wußte jo jeder en dr Stroß, nur ebends dä Mann net, normal, ne. Wat natürlich ein voller Erfolg wor, weil plötzlich dat Erdbeben uninteressant wor em Vergleich zum Ehebeben. „Jo han die dann zwei Schlofzimmer?“ „Muß jo, ne, dä hät sonst dä Pitter sin müsse, ne“ „Es jo furchtbar: zwei Schlofzimmer! Dobei daach ich immer: wat e fein Ehepaar, ne“ „Jo, dat sät man schnell: fein Ehepaar, un do kütt e klein Erdbeben un: dä!“. Und ich daacht bei mir: jejen dat, wat der Mensch ze beede hät es die Natur en Drißfleech jäje!


In diesem Sinne!
Ihr
Konrad Beikircher
 

 ©  2013 Konrad Beikircher für die Musenblätter
Redaktion: Frank Becker