Theaterbesuch

von Konrad Beikircher

Foto © Frank Becker
Theaterbesuch
 
Der Rheinländer liebt Theater. In jeder Form.
Und ist zu lahm, was geboten wird, inszeniert er sich selbst.
 
Ich saß vor einiger Zeit im Theater. Ein Spionage-Stück. In Maßen spannend, aber immerhin. Vor mir ein rheinisches Ehepaar mit der klassischen Rollenaufteilung: er mußte ihr ständig mitteilen, was er sah. Sie: „Jo is dat jetzt ene Spion oder net?“. Er: „Weiß ich doch net, dä hätt nüß dovon jesaat“. „Siehste, dann muß dat doch ene Spion sinn, weil: dat saren die jo nie“. „Wat saren die nie?“. „Dat sie ene Spion sinn. Ewwer: dä süht jo jar net us wie ene Spion“. „Du jecken Trin, dat is doch ene Schauspieler“. „Jo ebends, dä mötens noch vill mih wie ene Spion ussinn“. „Dat is jo Quatsch: hückzetare süht keene Spion mih us wie ene Spion. Dä Wolf, ne, dä süht jo och net us wie ene Spion un dat wor ene Erzspion“. „Dä Wolf kann jar net wie ene Spion ussinn, weil der sellevs jo jar net spioneet hätt, dä wor nur dä Chef von denne Spione do im Osten“. „Saren ich jo: hückzetare süht keene Spion mih us wie ene Spion. Dä Wolf och net. Und dä Schauspieler do unge op dä Bühn ebends och net“. „Jo bei dem is dat klar: dä hätt noch nie richtig spioneet. Ewwer wenn dä ene Spion am spille es, muß dä noch vill mih ussinn wie ene richtije Spion, weil dem sonst keener jilööw, dat dat, wat hä am spille es, eene richtije Spion es, ne. Oder is dä jetzt doch keene Spion?“. „Wer dann? Dä Schauspieler?“. „Nee, der Mann, der dä Schauspieler am spille es“. „Dü määs mich noch raderdoll mit dingem Spion hin, Spion her. Jetzt es dat Stöck am Engk und ich han noch netens mitjekräje, ob dä jetzt ene Spion wor oder net“. „Weil du keene Spion bess“. „Wat soll dat dann heißen?“. „Jo, wenn du ene Spion wörs, dann tätste wissen, wie dat Stück usjejange is“.  Und so weiter. Ich glaube, die beiden sind schon lange verheiratet. Und so, wie sie das Theater verließen, hatte ich den Eindruck, daß sie zufrieden waren. Theater muß ja nicht immer nur auf der Bühne stattfinden!
 
In diesem Sinne
Ihr
Konrad Beikircher
 


 ©  2014 Konrad Beikircher für die Musenblätter
Redaktion: Frank Becker